ชื่ออื่นๆ        :         พะยอมดง สุกรม

ชื่อพฤกษศาสตร์   :         Shorea roxburghii G. Don

วงศ์   :         DIPTEROCARPACEAE

พะยอมเป็นไม้ต้นสูงถึง 15-30 เมตร  เปลือกต้นสีเทาเข้ม แตกเป็นร่อง เนื้อแข็ง สีเหลืองอ่อน ใบ เดี่ยว  ออกสลับ  รูปขอบขนาน โคนมน ปลายมนหรือเป็นติ่งสั้นๆ  ขอบเป็นคลื่น ผิวเกลี้ยง เป็นมัน  ดอกช่อ  ขาวแกมเหลืองอ่อน กลิ่นหอมออกเป็นช่อใหญ่ตามกิ่งและปลายกิ่ง  กลีบเลี้ยง 5 กลีบ โคนเชื่อมติดกัน กลีบดอก  5 กลีบ เรียงเวียนกัน ดอกดก มักออกเต็มต้น ผล  รี  กว้างประมาณ 1 เมตร ยาวประมาณ 2 เมตร กลีบเลี้ยงเจริญเป็นปีกยาว 3 ปีก ปีกสั้น 2 ปีก คล้ายผลยาง   ออกดอกเดือน พฤศจิกายน- ธันวาคมการขยายพันธุ์  เพาะเมล็ด  ประโยชน์  กินแทนหมากและใช้ฟอกหนัง เนื้อไม้แข็งใช้ก่อสร้าง ดอก แก้ลม ลดไข้ บำรุงหัวใจ  เปลือกต้น แก้ท้องเดิน ท้องร่วง  ลำไส้อักเสบ  ใส่เครื่องหมักดองเพื่อกันบูดในน้ำตาลสด ถิ่นกำเนิด อินเดีย พม่า ภูมิภาคอินโดจีน มาเลเซีย พะยอมขึ้นตามป่าเบญจพรรณแล้ง